Pracodawca użytkownik ma obowiązek respektowania limitów wykonywania pracy tymczasowej. To kolejny z obowiązków jakie powinien spełniać pracodawca korzystający z usług agencji pracy tymczasowej.
Agencja pracy tymczasowej może skierować danego pracownika tymczasowego do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez określony czas. Nie może on przekroczyć łącznie 18 miesięcy, w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. Analogicznie, pracodawca użytkownik w takim właśnie okresie może korzystać z pracy tego samego pracownika tymczasowego.
Zasada limitowania wykonywania pracy tymczasowej dotyczy zarówno agencji pracy tymczasowej, jak i pracodawcy użytkownika. Uprawnienie agencji pracy tymczasowej odpowiada w tym zakresie uprawnieniu pracodawcy użytkownika.
Warto zwrócić uwagę, że niezależnie od tego, czy pracownik tymczasowy jest kierowany do wykonywania pracy tymczasowej z jednej czy też z kilku agencji pracy tymczasowej, pracodawca użytkownik nie będzie mógł korzystać z jego pracy ponad limity określone powyżej.
Pracownika tymczasowego można ponownie skierować do tego samego pracodawcy użytkownika dopiero po upływie 36 miesięcy. Ten czas liczy się od momentu rozpoczęcia poprzedniego skierowania przez agencję pracy tymczasowej do danego pracodawcy.
Należy pamiętać, że przekroczenie maksymalnego okresu zatrudnienia pracownika tymczasowego u jednego pracodawcy użytkownika nie prowadzi do nawiązania stosunku pracy między tym pracownikiem a agencją pracy tymczasowej na warunkach określonych przepisami Kodeksu pracy (Wyrok SN z 1.04.2015 r., I PK 203/14, OSNP 2017, nr 2, poz. 15).
Jak obliczyć maksymalny okres świadczenia pracy tymczasowej?
Okres świadczenia pracy tymczasowej należy liczyć zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. W przypadku wykonywania przez pracownika tymczasowego pracy tymczasowej u danego pracodawcy użytkownika bez przerw, okres 18 miesięcy skończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca.
W przypadku wystąpienia przerwy w zatrudnieniu należy zastosować regułę wynikającą z art. 114 k.c. Pracodawca użytkownik powinien zsumować dni świadczenia pracy przez pracownika tymczasowego i przeliczyć je na miesiące, według zasady, iż 30 dni równa się jednemu miesiącowi. Do tego okresu wliczać należy takie okresy, jak urlopy, zwolnienia lekarskie czy przestoje.
Cel regulacji
Regulacja dotycząca limitowania okresów korzystania z pracy pracowników tymczasowych wynika z istoty pracy tymczasowej. Nie może mieć stałego charakteru i z założenia ma być ograniczona w czasie. Ustawodawca wprowadził maksymalny okres świadczenia pracy tymczasowej w konkretnym celu. Taka regulacja ma służyć promowaniu odnalezienia przez pracownika tymczasowego stałego zatrudnienia, po okresie świadczenia pracy tymczasowej.
O obowiązku prowadzenia ewidencji osób wykonujących pracę tymczasową, pisaliśmy w poprzednim artykule.
