1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa o Pracowniczych Planach Kapitałowych (PPK). PPK ma na celu zabezpieczenie finansowe pracowników w okresie emerytalnym. Do programu może przystąpić każda osoba zatrudniona, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniom
emerytalnym i rentowym. Oszczędności zbierają wspólnie pracownicy, pracodawcy oraz państwo.
Ustawa przewiduje obowiązek prowadzenia PPK m.in. przez pracodawców w rozumieniu Kodeksu Pracy, zleceniodawców oraz podmioty, w których działają rady nadzorcze.
Podmioty, zatrudniające powyżej 250 osób, zaczną stosować przepisy ustawy od 1 lipca 2019 r. Podmioty zatrudniające co najmniej 50 osób – od 1 stycznia 2020 r., podmioty zatrudniające co najmniej 20 osób – od 1 lipca 2020 r. Pozostałe podmioty będą miały obowiązek stosować ustawę od 1 stycznia 2021 r.
Dla pracodawców PPK to nowe obowiązki. Pracodawcy muszą wybrać instytucję finansową, w której zostaną utworzone rachunki PPK dla pracowników. Następnie podpisują umowę o zarządzanie PPK i umowę o prowadzanie PPK w imieniu, i na rzecz osób zatrudnionych.
Co więcej, w związku z PPK, od 1 stycznia 2019 r. uległy zmianie przepisy kodeksu pracy – art. 87 i 871 k.p. Zmiana ta zobowiązuje pracodawcę do odliczenia, z wynagrodzenia za pracę, wpłaty dokonywanej do PPK. Odliczenie dotyczy pracowników, którzy nie zrezygnowali z udziału w programie, przed dokonaniem potrąceń określonych w art. 87 k.p., tj. m.in. z tytułu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych.
W związku z tym, kwota wolna od potrąceń będzie ustalana po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego, jeżeli pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania.
